[ Pobierz całość w formacie PDF ]
nie zamierzał wykorzystać jej fobii. Nigdy nie zniżyłby się do tego poziomu.
Zbyt często widywał, jak jego ojciec ucieka się do podłych praktyk, żeby
samemu je stosować. Poza tym uważał, że zwycięstwo zdobyte dzięki
słabościom przeciwnika wcale się nie liczy. Dlatego chwilowo zignorował
gniew i zapytał spokojnie:
Mam zamknąć okno?
78
RS
Mógłbyś? W jej glosie nadzieja mieszała się z niedowierzaniem.
Mężczyzni nieczęsto śpieszyli jej na ratunek. Z tym większym
zdumieniem odkryła, że czuje się bardzo krucha i zagubiona. Nie znała tego
stanu. Wielkoduszna propozycja Alessandra wywarła na niej tym większe
wrażenie, że w jej pamięci nadal żywe były wydarzenia minionego wieczoru.
Spróbowała wyobrazić sobie swojego ojca albo braci na jego miejscu. Z
pewnością wszyscy trzej zignorowaliby jej strach przed pająkami. Bez
wątpienia bardzo ją kochali. Jednak metody wychowawcze oparte na
współzawodnictwie i udowadnianiu własnej wartości na każdym kroku
wywarły wpływ na całą rodzinę. Zrozumiała to dopiero wtedy, gdy opuściła
dom, żeby rozpocząć dorosłe życie. Gdy obserwowała ojców swoich uczniów,
zauważyła, że wielu z nich zupełnie inaczej traktowało córki niż synów.
Oczywiście musiała oddać tacie sprawiedliwość, bo nigdy nikogo nie
faworyzował. W jego oczach wszystkie jego dzieci miały równe prawa. Robił
dla nich wszystko, co mógł, chociaż na pewno nie było mu łatwo po śmierci
ukochanej żony. Wszyscy bardzo cierpieli, lecz Leonora podejrzewała, że ona
straciła najwięcej. Bez kobiecego wzoru czuła się zagubiona. Nie potrafiła tak
jak rówieśniczki wykorzystywać atutów kobiecości. Nigdy nie nauczyła się
flirtować z mężczyznami ani ich uwodzić. Znacznie łatwiej przychodziło jej
zniechęcanie ich do siebie.
Gdy patrzył, jak cienie przemykają po jej twarzy, Alessandro zapragnął
dowiedzieć się, czym były spowodowane. Nietypowo jak na kobietę
opowiadała o sobie naprawdę niewiele. A w tych nielicznych chwilach, gdy
wspominała o swoich aspiracjach i marzeniach, wyrażała się nieprecyzyjnie, a
czasami reagowała agresją. Zachowywała się tak, jakby wszystko musiała
kontrolować.
79
RS
Jednak kilka godzin wcześniej całkowicie mu się poddała. Trwała w jego
ramionach i czekała, aż on przejmie dowodzenie. Dlaczego? Bo spodziewała
się, że w ten sposób zdobędzie to, czego chce? Jeśli sądziła, że ostatecznie on
zmieni zdanie i zaproponuje jej pracę, czekało ją rozczarowanie. Oczywiście
miała kwalifikacje lepsze od większości jego pilotów jednak jej obecność
wywołałaby chaos. Skoro potrafiła zalezć za skórę nawet jemu, jaką szansę
mieliby pracownicy jego firmy w starciu z nią?
Alessandro odrzucił pościel i wstał. Zwykle sypiał nago, ale tej nocy
włożył bieliznę. Oczywiście nie przypuszczał, że przyjdzie mu pełnić obo-
wiązki poskramiacza pająków, ale wolał zachować przyzwoitość. Zanim
podszedł do okna, przystanął obok Leonory i rzucił niby od niechcenia:
O ile dobrze pamiętam, nie napisałaś w CV, że masz arachnofobię.
Moi bracia tak bardzo dokuczali mi z tego powodu, że rozwinęła się u
mnie kolejna fobia, strach przed informowaniem o tym innych. Leonora
próbowała zachować lekki ton, ale gdy usiadła, przyciągnęła do siebie kolana
na wypadek, gdyby w pobliżu czaił się pająk.
Jednak jeszcze bardziej rozpraszał ją widok jego umięśnionego ciała,
płaskiego brzucha i przede wszystkim tego, co skrywała jego bielizna. Nie
mogła oderwać od niego oczu. Zaczęła się zastanawiać, jakie to uczucie
dotykać go i odkrywać. Ale zanim straciła kontrolę nad niebezpiecznymi
myślami, ostrzegawczo zapiekły ją policzki.
Alessandro zauważył, jak na niego patrzy. Jednak w tym momencie
bardziej koncentrował się na kontrolowaniu reakcji własnego ciała, niż analizo-
waniu jej zachowania. Umykając przed jej wzrokiem, odwrócił się od łóżka i
podszedł do okna.
80
RS
Wiem, że większość chłopców przechodzi okres, w którym ogromną
przyjemność sprawia im dokuczanie dziewczynkom, ale twoi rodzice powinni
byli zareagować, jak tylko zorientowali się, że masz fobię.
Mama zmarła, gdy miałam osiem lat. Zginęła w wypadku
samochodowym, gdy jechała odebrać nas ze szkoły. Tata uznał, że najlepszym
sposobem na pozbycie się strachu jest uczynienie z niego powodu wstydu.
Zawsze zachęcał nas do rywalizacji i sądził, że jeśli chłopcy będą mi
dokuczali, zrobię wszystko, żeby udowodnić, że się nie boję. Próbowałam.
Wzruszyła ramionami. Nienawidziłam tych chwil, gdy ponosiłam porażkę, a
oni nazywali mnie beksą. Ale nie mogłam zapanować nad strachem.
Alessandro ucieszył się, że stoi do niej tyłem, i to nie tylko dlatego że był
bardzo podniecony. Gdyby ujrzała jego twarz, niewątpliwie dostrzegłaby
współczucie i gniew. Nie chciał dopuścić do głosu żadnej z tych emocji, ale nie
mógł zaprzeczyć, że dały o sobie znać. Z trudem powstrzymał się przed
skrytykowaniem jej ojca. Bo chociaż Leonora nie powiedziała tego wprost,
było słychać w jej głosie, że czuła się zawiedziona.
Na pewno było ci trudno dorastać bez matki powiedział, gdy odzyskał
panowanie nad sobą.
Tak samo jak moim braciom czy tobie i twojemu rodzeństwu odparła
natychmiast.
Spojrzeli na siebie. Jak dobrze rozumiał jej uczucia. Alessandro
postanowił, że nie będzie na nią dłużej naciskał, chociaż unikał odpowiedzi na
[ Pobierz całość w formacie PDF ]