[ Pobierz całość w formacie PDF ]
każdemu leczeniu. Opór ten można jednak pokonać i skorygować nastawienie podświadomości, gdy
tylko zostaną odkryte przyczyny choroby. Celem tego działania nie jest jednak zniszczenie
mechanizmu obronnego, lecz spowodowanie, żeby nie był on potrzebny.
Stosowanie metody ideomotorycznej pozwala dowiedzieć się, jakie są podświadome przyczyny
dolegliwości. Przy niemal każdej chorobie psychosomatycznej odgrywa rolę przynajmniej jeden, a
częściej kilka z podanych tu czynników. Siedem kluczy to:
1. Wewnętrzny konflikt
2. Motywacja
3. Działanie sugestii
4. Mowa ciała
5. Identyfikacja
5. Wymierzanie sobie kary
7. Wcześniejsze przeżycia.
Kiedy stwierdzisz już, który z tych czynników jest przyczyną twoich cierpień, oznacza to, że
zrobiłeś najważniejszy krok do wyleczenia.
Teraz wiesz już, jak powstają depresje. Lekkie stany załamania można łatwo pokonać, gdy odkryje
się ich przyczyny. W poważnych przypadkach powinieneś skorzystać raczej z pomocy psychiatry.
W rozdziale tym dowiedziałeś się również, jak za pomocą autohipnozy zwalczać bezsenność.
Najpierw jednak musisz ustalić jej przyczyny, zadając swojej podświadomości odpowiednie pytania.
Większość ludzi, którzy cierpią na bezsenność, może ją zwalczyć przez wprowadzenie się w hipnozę
tuż przed snem i stosowania sugestii, że "za kilka chwil" zasną. Wkrótce zasypianie przestanie być
problemem.
Zwycięstwo nad strachem i fobią
Każdego człowieka opanowuje czasem strach, którego nie można nazwać stanem neurotycznym,
ma bowiem uzasadnione powody, jest mechanizmem obronnym. Taką samą funkcję spełnia również
zwykły lęk bez określonej przyczyny. Jeślibyś przeprowadziłbyś wśród przyjaciół i znajomych ankietę,
przekonałbyś się, że mało kto jest wolny od uczucia strachu.
Stany natrętnych lęków nazywane są w psychologii fobiami. Wśród nich wyróżnia się: akrofobię
(lęk wysokości), klaustrofobię (strach przed zamkniętymi pomieszczeniami), agorafobię (strach przed
otwartą przestrzenią), zoofobię (strach przed zwierzętami), hydrofobię (strach przed wodą). Istnieją
oczywiście jeszcze inne fobie, ale wymienione tu spotyka się najczęściej. Fobia to określenie bardzo
silnego, irracjonalnego strachu. Dobrym tego przykładem jest spotykany często strach przed wężami.
Tymczasem tylko niektóre gatunki tych zwierząt są jadowite. Większość to niegrozne gady, a mimo to
ludzie ich unikają. W skrajnych przypadkach panikę może wywołać nawet wąż na obrazku czy
fotografii. Ten silny, trudny do wytłumaczenia strach nazywany jest właśnie fobią.
Jak powstają fobie
Nerwicowe lęki przenosimy często na inne sytuacje lub przedmioty. Dzieje się tak, gdy strach jest
na tyle silny, że już sama myśl o czymś obezwładnia. Próbujemy wtedy znalezć dla naszej fobii inny
obiekt, wyrażający ukryty w nas lęk. Ten rodzaj fobii występuje jednak rzadko. Dużo częściej
spotykamy fobie o charakterze odruchu warunkowego, który powstał w wyniku wcześniejszego
przeżycia, pochodzącego najczęściej z dzieciństwa. Czasem zdarza się, że dzieci zamykają podczas
zabawy swojego kolegę w ciemnej szafie lub innym małym, ciasnym pomieszczeniu. Nietrudno się
domyślić, że w takiej sytuacji dziecko łatwo może się przerazić.
Zaskakujące, jak często rodzice i w ogóle dorośli wymierzają dzieciom karę, zamykając je w
małych, ciemnych pomieszczeniach. Nie zdają sobie sprawy, że następstwem tego może być nie tylko
klaustrofobia, ale i strach przed ciemnością. Fobię nie zawsze da się zwalczyć. Niekiedy trwa przez
całe życie. Wystarczy, że raz przestraszymy się wody, a strach ten może towarzyszyć nam przez lata,
nawet do końca życia. Potwierdzają to osoby, które już raz się topiły.
Podobny przypadek miałem z moją córką, wówczas czteroletnią, która uwielbiała przebywać w
wodzie, mimo że nie potrafiła jeszcze pływać. Któregoś razu bawiła się nad brzegiem morza z dużo
[ Pobierz całość w formacie PDF ]