[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Kłamał specjalnie, żeby się na mnie zemścić. Nigdy nikomu nie
mówiłem, co nas łączy. Nie zawierałem żadnych zakładów. Nig
dy w życiu nawet bym o tym nie pomyślał, w stosunku do żad
nej kobiety. To są zabawy dżentelmenów. Po tym, co usłysza
łem, nie wątpię, że jakimś cudem nasze prywatne sprawy wy
szły na jaw i że Cameron zaczął się zakładać. Ja jednak nie mam
z tym nic wspólnego.
Hester w dalszym ciągu nie patrzyła na niego. Drżała na ca
łym ciele, ale gdy mówiła, jej głos brzmiał rozsądnie i stanow
czo. Zmieniła się pod wpływem Toma. Oj, bardzo się zmieniła.
Potrafiła mu stawić czoło.
- Ależ nie wątpię w pańską szczerość, Tomie Dilhornie -
rzekła z przekąsem.
Niemal wypluła jego nazwisko, jakby posmakowała wyjąt
kowo gorzkiego lekarstwa.
- Pamiętam wszystko, co słyszałam. Kto oprócz ciebie mógł
im o tym powiedzieć?
Miała swoją rację. Nie mógł od razu wyjaśnić, kogo podej
rzewa. Co gorsza, ujawnienie prawdy mogło mu zająć trochę
czasu. Hester stała się silna. Skąd czerpała tę siłę? O, ironio losu,
przecież sam ją tego nauczył! Teraz swoje umiejętności wyko
rzystywała przeciw niemu.
Tom miał wiele podziwu dla ironii losu - nawet gdy ta ironia
godziła wprost w niego. W tym przypadku jednak nie stać go
było na podziw. Po raz pierwszy w życiu musiał użyć całej swo
jej inteligencji. Nie mógł sobie pozwolić na żaden, nawet naj
mniejszy błąd. Wszak była jego żoną. Prawdziwą panią Dilhor
ne. %7łoną, kochanką i wspólniczką.
Z ponurą miną przystąpił do kontrataku. Nie miał nic do stra
cenia.
Zniknął gdzieś lakoniczny ton. Znikły także gładkie i okrągłe
zdania, którymi wabił ją w pierwszych tygodniach znajomości. Nie
zastawiał się, co mówi. Słowa płynęły z jego ust wartkim strumie
niem. Pochodziły z głębi serca. Tak, z serca, choć wszyscy - łącz
nie z nim samym - sądzili, że ma serce z kamienia.
- Szczerość?! Dobrze, pomówmy całkiem szczerze! Przy
znaję, że od chwili ślubu nieustannie marzyłem o tym, by cię
posiąść. Nie zamierzałem do końca życia przestrzegać naszej
umowy. Pragnąłem cię od dnia, kiedy pierwszy raz przyszedłem
do twojej szkoły. Gdy zobaczyłem cię w klasie. Kiedy wraz
z Kate Smith siedziałyście pośród kurcząt i kiedy cię spotkałem
w tej okropnej sukni. Patrzyłaś wtedy na mnie, jakbyś chciała
mnie pożreć! I sama nie wiedziałaś dlaczego! Ty też bądz szcze-
ra, Hester. Pragnęłaś mnie tak samo mocno, jak ja pragnąłem
ciebie. Widziałem narastające w tobie pożądanie. Widziałem, że
wybuchniesz jak wulkan, jeżeli zdołam skruszyć powłokę lodu.
Nie zaprzeczaj! - zawołał, kiedy wreszcie z poczerwieniałą
twarzą odwróciła się do niego. - Spójrz prawdzie w oczy! Tak,
ty też mnie pożądałaś, tylko nie potrafiłaś się do tego przyznać.
A wiesz, co było tego bezpośrednią przyczyną? Głód, brak mi
łości i ciągła wzgarda, jaką ci okazywał wyniosły Fred Waring
i jego dumna, przewspaniała żona! Karmili cię pruderią, zamiast
dać łyżkę porządniejszej strawy! Sprawili, że na widok każdego
mężczyzny odwracałaś głowę. Przez ostatnie kilka tygodni po
znałaś siłę miłości. Dzięki mnie poznałaś rozkosz. Gdybym za
proponował ci normalne małżeństwo, uciekłabyś ode mnie na
koniec świata.
Nie przerywał nawet, by zaczerpnąć oddechu. Brnął dalej.
Chwycił Hester i zmusił do słuchania, choć próbowała mu się
wyrwać.
- Tak, to prawda. Kiedyś zdawało mi się, że kocham Sarę
Kerr i że to właśnie ona zostanie moją żoną. Pewnie tak by się
stało, gdyby chciała. Ale to dawne dzieje. Dziś kocham tylko
ciebie, przysięgam na Boga, i nie niszcz przez głupotę tego, co
było między nami! Nie rozpowiadam o nas po calutkim Sydney.
Domyślam się, kto to zrobił. Z nikim nie zawarłem żadnego za
kładu. W naszym mieście wszyscy wszystkich znają. Musiałaś
się przesłyszeć.
Szarpała się i potrząsała głową. Usiłowała zakryć uszy. Tom
nie zwracał na to najmniejszej uwagi. Skoro już raz zaczął mó
wić, musiał skończyć.
- Tak, Hester. Przesłyszałaś się. Jeśli w naszym małżeństwie
była jakakolwiek kalkulacja, to już dawno uległa całkowitemu
zapomnieniu. Kocham cię całym sercem, tak jak nigdy przedtem
nikogo nie kochałem. Nie traktuję cię jak trofeum ani nawet jak
kogoś, kto w przyszłości stanie się matką moich dzieci. Kocham
po prostu ciebie, bo jesteś moją Hester. Nic takiego nie czułem
do Sary. Nie niszcz tego, co udało nam się we dwoje osiągnąć.
To spontaniczne zachowanie, tak nietypowe dla Toma, po
winno jej udowodnić, jak mocno go zraniła. Niestety, Hester
pozostała głucha na wszelkie wyjaśnienia i wezwania. Zbyt dłu
go tkwiła w kleszczach strachu, zbyt krótko kochała. Nie wie
rzyła mężowi i nie wierzyła sobie. Nie dostrzegała na ich czy
stym uczuciu brudnych paluchów świata.
- Kłamiesz jak z nut - oznajmiła. - Mój ojciec miał świę
tą rację. Jesteś podstępnym gadem. Nie powinnam była za
ciebie wychodzić. Nie waż się nawet wspominać o chwilach
spędzonych razem. Zimny dreszcz mnie przeszywa na samo
ich wspomnienie. Zachowałam się jak ladacznica od madame
Phoebe.
- Mają więcej fantazji! - przerwał jej brutalnie, widząc, że
jego krzyk rozpaczy nie odniósł najmniejszego skutku. - Niech
pani sobie nie pochlebia, droga pani Dilhorne. Musi siÄ™ pani je
szcze wiele nauczyć, zanim przyjmą panią chociażby w The
Rocks.
- Proszę, proszę! - zawołała w odpowiedzi. - Widzę, że
każde słowo, które o panu mówił mój ojciec, jest najpraw
dziwszÄ… prawdÄ…!
Załamała dłonie. Wzruszył go ten widok i na krótką chwilę
zapomniał o wściekłości. Zaraz jednak gniew wrócił ze zdwo
joną siłą, lecz teraz skierowany był już pod innym adresem.
Tom pluł sobie w brodę, że na balu zostawił ją samą. Rzucał
klątwy na tych, których podsłuchała. Przecież szedł do pałacu
gubernatora z tak ogromną dumą, pod rękę z żoną. Z naj
prawdziwszą żoną. Ochraniała ich tarcza szczęścia.
- Musisz mnie wysłuchać! - krzyknął. Nigdy dotąd nie
znalazł się w podobnej sytuacji. Zawsze zarzekał się, że bę
dzie sam sobie panem i że nikt nie zdobędzie jego serca. Co
więcej, głosił całemu światu, że wręcz pozbył się uczuć.
I świat mu uwierzył.
Kilka dni temu odnalazł w sobie serce i natychmiast oddał
[ Pobierz całość w formacie PDF ]